Joerie, joerie, botter en brood,
as ek jou kry, slaat ek jou dood

Tuesday, March 8, 2011

En Europa?... NOG 'N REAKSIE

MY LIEWE TINKELJANDER


 Met die uitsondering van die kortstondige Nazi-era en die tydelike kommunistiese Oosblok, het daar níks in die middeleeuse Aandland verander nie.
Die Aandlandsburgers blý onverstoord, rustig en vás in hul materialistiese Mammon gló en dien hom met meer oorgawe as ooit tevore: letterlik slawe van die banke en ander globale korporasies - give us a kick your majesty.


Hier in België het die Vlaamse leeu 'n lieftallige, skattige katjie (hulle gebruik sélf 'n meer beskrywende en toepaslike woord) geword, of soos Jef Elbers dit stel in sy:


BALLADE VAN DE RATTEN


Ballade van de ratten, die slimme beesten, 
want ze verlaten als eersten het zinkend schip, 
en dan zwemt zo'n rat naar de Brabantse stad 
BRUSSEL!!! 

De ratten zwommen naar het land, de mensen gingen lopen, 
ze zijn in Brussel aangeland om Brussel op te kopen, 
want z'hebben macht en z'hebben geld, 
ze kunnen alles krijgen. 
Als kleine man die niet meer telt, 
in Brussel moet ge zwijgen. 

Met veel lawaai en veel "chichi" gaan ze zich installeren, 
de Brusselaars durven niet meer met mekaar converseren, 
want spreekt g'uw taal dan loopt ge kans 
van dik ambras te krijgen 
en broebelt ge niet gaarne Frans 
in Brussel moet ge zwijgen. 

De ratten die proberen ons uit onze stad te zetten, 
een inciviek als Nols die doet het met loketten, 
de wetten en de procureurs kunnen die rat niet deren, 
hij is van 't ras van de seigneurs 
en Brussel kan creperen. 

En op het Vlaams kapitaal moeten we ook niet tellen, 
ze spreken wel dezelfde taal maar willen ons niet kennen, 
in plaats van voor de mensen hier hun geld te investeren 
doen ze 't in Spanje en olé! 
En Brussel kan creperen. 

De ratten roepen "Vive la France", maar ze blijven hier wonen, 
in hun "seconde résidence" tussen 'groen en de bomen, 
in Brabant ziet ge villa's staan waarin ratten logeren, 
ze willen niet naar d'hoofdstad gaan 
daar is te veel miserie. 

Er wonen in de grote stad in krotten vol met luizen 
oude mensjes met een hond of kat die niet willen verhuizen, 
en ook de Turken mogen in die oude taudis creperen, 
ze doen 't vuil werk, da's veel te min, 
in Brussel is miserie. 

De ratten die slaagden erin van Brussel te verfransen, 
een Vlaming is een vreemdeling, naar hun pijpen dansen, 
dat is alles wat hij mag doen, veel buigen en veel knikken, 
de tamme Vlaming laat zich doen, 
hij laat zijn stad afpikken. 

Een Vlaming is een tamme kat, een leeuwtje zonder tanden, 
hij pakt zijn muts af voor een rat en noemt dat grote mannen, 
een Vlaming is een tamme hond, hij durft zich niet verweren, 
hij spreekt de ratten naar de mond, 
de grond van zijn miserie, 
de Vlamingen kunnen alleen elkaar bekritiseren 
en ruzie maken ondereen tot ze erbij creperen. 

Ik weet dat ik door dit lied misschien veel vijanden zal krijgen, 
maar 'k ben de ratten moe gezien, ik zal voor niemand zwijgen. 

No comments:

Post a Comment