presies ’n ewigheid en sewe dae
ná die aanvang van die dolksteekpyn
verseker dié infanterie-instrukteur jou:
die beserings waaronder jy vandag nog ly
klassifiseer wel deeglik onder oorlogswonde.
ongevraag en ongesien dra jy die littekens van die lewe
sonder oorkonde of lint as medaljes op jou lyf
en uiteindelik is dit net jy wat weet
dis nie goud of silwer of
brons wat meet
hoe mateloos heldhaftig mens is nie,
maar uitsluitlik jou wíl om te oorwin.
wanneer jy in die eensame, klein ure van die nag
nie genoeg sye het om op te lê nie
is jou worsteling in die bedding van die Jabbok
nie teen mense nie, maar teen bose geeste in die lug
en uiteindelik is al wat bly
jou deursettingsvermoë en jou wilskrag
waarmee jy eksponensieel
die krag van andere laat groei
en jy geen deel vorm
van ’n bende lamlendige meelopers
die ewige slagoffergespuis,
maar ’n lid word van die korps van
