VAN 'N STAL GEPRAAT

Over en ‘t weer (18.12.2018)

Het kouter trekt voor na voor

achter zich door de klei.

Het hobbelt en klieft, nu over, dan door

de kluiten in zijn dichterij.

De beitel schrijft, de ploegschaar splijt

haar vers waarin korrel ontkiemt,

achter het span dat gedwee verder schrijdt,

’t gewoel geduldig dient.

Het slingert alom door deze landen

van ’t godsgeschenk tsjernozjom*,

langs verstenlange akkerranden,

dit beeldige boustrofedon:

aan weerszij van ’t veld de ossen die,

‘vooruit’ als enige drang,

volharden in perfecte puntsymmetrie,

van ’t hek tot de zonsondergang.

Verzekensboer (repliek)

Hoor de gelijkenis!
't Veld wordt “beschreven”, het
vers is een ploegvoor en
humusgrond klei.

Je vleit jezelf, man, wat
jij doet is niets meer dan
kwantificerende
verskeuterij.

*Chernozem

[MCP]